[andrzejf13]

jak żyć

[Basia2000]

Andrzeju
Nie powiem niczego co będzie w stanie Ciebie pocieszyć, czy ukoić Twój ból po stracie żony, powiem tylko, że niestety, ale wśród takich ran upływa nasze życie i czy chcemy czy nie musimy się z tym zmierzyć. Pozostały Tobie piękne wspomnienia z czasów z przed choroby, pielęgnuj je.

[Ptaszenio]

Andrzej, tak mi przykro. Żal, że nie dostaliście więcej czasu.

[misiak]

Jak żyć- trzeba, pomału sie pozbierać, choć wiem to trudne. Mi też jest ciężko, ale mamy dla kogo....

[andrzejf13]

Dzięki ,ale trudno mi po 41 latach bycia z nią w zwiazku , a znaliśmy się od szkoły podstawowej

[Jolana]

Oczywiście że tak. Nawet nie co porównywać. Żona to najbliższa osoba - tym bardziej w tak długotrwałym i udaym związku małżeńskim.

[andrzejf13]

miało być inaczej to ja jestem chory n a serce ,ona była moja pierwszą i ostatnią miłością, nie spię nie jem

[Jolana]

Andrzeju,

Naucz się przeżywać stratę. Naucz się też ją zamknąć i iść dalej. Pozwól sobie płakać, wspominać, tęsknić. Daj sobie czas, pozwól sobie być słabym. Bezbronnym, szczerym. To czas dla Ciebie. Wyrzuć z siebie cały smutek, złe emocje, frustracje, żal i gniew. Jeśli to zrobisz, przyjdzie wyciszenie. Stagnacja, która da Ci ukojenie, po której przyjdzie nowy dzień. Słoneczny i pełen wiary. I Ty będziesz wtedy gotowy by wstać i iść dalej. Gotowy fizycznie i psychicznie. Pogodzony ze sobą, z rzeczywistością, ze stratą.

pozwól sobie cierpieć...

[andrzejf13]

... mówić łatwo tylko trudno z tym żyć

[Jolana]

Na pewno tak...